به روی کسی بر نگشتم جلال ژاله

به روی کسی بر نگشتم   مــــــادرم . اسیر مرزهـــا شــدم، اسیر آدم هـــا دلتنــگ شـــدم دلتنــگ گذشــته ها  مــــن، بــدی دیـدم آه کشــیدم و ســکوت کردم دردها هـــــرگز، مــن رو رهـــا نکردن قلبی رو نشکستم و نتونستم بشکنم اما قلبم مثل شیشــه بارها شکســت تنــــها شدم و در تنـــهایی ها مونـــــدم در گوشته ای توی تنهایی ها شکستم و نخواستم درکم کنی فهمیدم عاشــق ها بیهوده نشستن،   عابرا بی وفـــان .  بی تو ســـردمــه . منو چه کسی در آغوش بگیره.؟ بی تو دلتنـــگم.  چه کسی منــو آروم کـــنه.؟ توی مـــرز ها مــرگ امان نمیده توی سرما کسی منو در آغوش نمیگیره. خیلی تنـــها و غمـــــگین شدم اهــای قلــــب بیکس من قسم به اشــــک های مهربــونت  به روزگـاری که روزی، هزار بار می شکـســتی،  خودم با قطره اشکام جوش میدم دل مهربونت رو. گریه نکن و اشکی نریز ما هردو به عشق مبتلا شدیم  و هر دو از عشق شکست خوردیم.  توی باغ های پر از گل چقدر عمر کردی بدون اینکه لحظه ای پژمرده زندگی نکرده باشی در عشق شکست خوردم در مرز ها گیر  کردم اما هرگز به روی کسی برنگشتم  
محمدجلال ژاله منبع